the boredom of ramfree17

Ito ay kwento ng isang batang matigas ang ulo.
Nangarap, naghirap, bumuo ng mga plano.
Nagsimula sa baba, nagtyaga sa trabaho
Nagsunog ng kilay; puyat at pagod ay inilako.

Di pagmamayabang, may angking kagalingan
May tereng ang isip kung ano-ano ang napagbalingan
Pero ang di maatim ay ang sumunod sa lakaran
Iwanan ang nakagisnan, sa agos ay magpatianuran.

Sa pagdaan ng panahon, binantayan ang sariling pwesto.
Sa mga paanyayang umakyat di laging umaamo.
“Kayo na lang, masaya na ako dito
Di naman ako sasaya sa iyong mga pangako.”

Ngunit di namalayan na sa oras na tumatakbo
Ang sistemang hinindian ay di naman humihinto
Unti-unting nilulukuban ang kanyang pagkatao.
Isang umaga ay nagising na lang ang batang katoto
Tumingin sa nadaanan,nagiisip kung nasaan na ako.

Di naman dito nagtatapos ang kwento
Pero kung ano kakahitnan, di ko pa napagtatanto.

Bitin. 🙂

Kahit may kurot, may pait na di ko mawari
Aalis ako na mayroong mga aral na maiiwanan
Mga kaalamang naibahagi, mga karanasan na pinagsamahan.

Lilisan akong may pagmamayabang
Dahil ang pangkat na sinimulan ay di na pwedeng daan-daanan.

Matatag na sila, kaya ng tumayo
Kaya ng mag-isip, kaya ng gumawa ng sariling desisyon.
Di na mga bata na animoy laging nakanganga
Naghihintay ng utos mula sa kanilang mga ate at kuya.

Alam ko na malayo pa para maging perpekto
Madadapa ulit, minsan dahil sa mismong kagagawan mo
Ngunit alam ko na di kayo papasupil, hindi susuko
Babangon sa pagkakalugmok na may napulot na bagong talino.

Tatlong buwan ipapamalagi na naging limang taon.
Di ko inakala o inasaahan ang bilis ng panahon.
Dinatnan, iniwan, naghubog at nagpakawala.
Parang inang lawin sa kanyang mga inakay na alaga.

Pero hindi, di yata bagay na ako ay ihambing
Sa isang nilalang na mapagkalinga at malambing
Mas maganda siguro na ikumpara sa isang sarhento
Hinahanda ang mga kadete sa mga hamon ng trabaho.
Sa tagisan ng talino, tibay ng loob at galing.
Ngunit may nakaabang na tapang na hindi pwedeng salingin.

Lilisan na ako dahil ito na ang tamang oras.
Bibitbitin ang aking mga gamit at sarili.
Panahon na para magsimula ulit maghanap ng mga bagong kasapi
Uulitin ang pagbuo ng isang grupong katangi-tangi.

Aalis na ako, pero hindi ako mamamaalam.
Dahill maliit lang ang mundong ating ginagalawan.
Nais ko na sa muling pagkurus ng ating mga daan.
Kwentuhan mo ako ng iyong mga natatanging karanasan.
Ipabatid mo sa akin na wala kang oras na sinayang
Gusto kong mamangha sa mga problemang nilampasan
Mga bagong kakayahan… O luma man pero iyong nilinang….
Mga hindi pinalampas na oportunidad at pagkakataon
Na sana kung iisipin, dahil ako ay yumao.

Salamat UPEM.

“Once UPEM, always UPEM”
– Pansol battlecry

The camera phone might not have captured it properly but the picture below is meant to capture the dusk of a stormy day.
More

A small miscalculation made unconsciously and before I knew it the price is being paid in full. For a moment I forgot the key to happiness that Seinfeld has given me: lowered expectation.

The stress of the past few weeks and a string of events made me lower my guard for a bit. It allowed hope to sneak in unnoticed. I started raising my expectation and for a time it felt good. Then reality came crashing back in and I am scrambling to get hold of my previous position.

Lowered expectation is pessimism. Nothing is wrong with it. It was even stressed during one of the motivational lectures that I have attended. “Aim for the stars, and even if you miss them you will hit the moon.” It may look like looking at the glass half-full but it was already setting the audience for failure.

Tomorrow is going to be day 1 again of the journey back to my place of happiness. I need to re-learn how to lower down my expectations so that I will always be pleasantly surprised on any outcome that is other than what I am expecting. This is not going to be an easy journey as the taste of disappointment has a lingering effect.

Wat: You have been weighed.
Roland: You have been measured.
Kate: And you have absolutely…
Chaucer: Been found wanting.
William: Welcome to New World. God save you, if it is right that he should do so.

Source: IMDB